Stuntsteppen: bepaald geen kinderspel
Tekst: Tobi van Sambeeck
Stuntsteppen: menigeen zal het associëren met kinderen op weg naar de basisschool die her en der een klein sprongetje wagen. Wat veel mensen niet weten, is dat stuntsteppen (of freestyle scootering in het Engels) vandaag de dag een volwaardige urban sport is die zich nog altijd in razend tempo ontwikkelt. “Het is een jonge sport en er zijn ook vooral jonge gastjes mee bezig, maar als je kijkt wat ze er tegenwoordig allemaal mee kunnen, kun je zeker van een nieuwe extreme sport spreken.”
Pim van den Bos (31) is dagelijks leider van Area 51, dé plek voor skaten, bmx’en en natuurlijk stuntsteppen in Eindhoven. Want ja, al die disciplines gaan tegenwoordig hand in hand, hoewel dat nog niet altijd vanzelf gaat. “De grootste uitdaging van het park wat we hier hebben is het verenigen van disciplines. Dat is een gevecht waar ik me al jaren mee bezig houd. Het lukt wel hoor, maar met kleine stapjes. Skaten, bmx’en en tegenwoordig ook stuntsteppen, zijn nu eenmaal verschillende sporten met verschillende culturen. Echter zijn er veel meer overeenkomsten dan verschillen, dus dat samenbrengen gaat steeds beter. Bij stuntsteppen komt nog een extra bijzonderheid om de hoek kijken, namelijk dat het een sport is die al vanaf kleins af aan beoefend wordt en dat relatief jonge kids met nul ervaring en kennis van lijnen die ze kunnen rijden de baan op gaan. Dat moet je natuurlijk wel goed begeleiden, want anders wordt het vervelend voor andere gebruikers, maar bovenal gevaarlijk voor iedereen.”
Het verklaart meteen het kinderlijke imago van het stuntsteppen. “Ze beginnen er al op jonge leeftijd mee, simpelweg omdat je makkelijker op zo’n ding blijft staan dan op een skateboard of trucs kunt doen op een bmx. Maar vergis je niet: met de ontwikkeling groeien rijders ook mee in leeftijd en niveau. Er zijn tegenwoordig zelfs al stuntsteppers die pro gaan.”
Toch heeft het stuntsteppen nog een lange weg te gaan voordat het zich qua professionalisering kan meten met andere extreme sports. Zo kun je er pas sinds kort les in volgen: “We verzorgen hier ook lessen in skateboarden en bmx’en, dus het was voor ons een logische keuze. Echter, omdat het zo’n relatief jonge discipline is, was het wachten op de eerste gevorderde rijders die de lessen ook daadwerkelijk kunnen en willen verzorgen.”
Wat rest is het afrekenen met het imagoprobleem rondom het stuntsteppen, want hoewel er inmiddels een hele nieuwe generatie mee opgroeit (waarvan er dus ook een grote en steeds groeiende groep het als serieuze sport benadert), lijkt de oudere generatie parkrijders (skaters en bmx’ers) nog altijd met scheve ogen naar het stuntsteppen te kijken. Pim: “Tijden veranderen en als de jeugd wil stuntsteppen, dan moeten wij dat als skatepark faciliteren; zo zie ik het. We kunnen het wel allemaal afkeuren, maar als ze buiten in parkjes of op straat kunnen rijden, moeten ze dat indoor ook kunnen. Dus wij zien stuntsteppers hier als volwaardig bezoekers en gelukkig vinden ze steeds meer hun plekje in Area51. Alle gebruikers van dit park zijn onder de streep gewoon mensen, ongeacht of ze zich hun ding doen op een plank met 4 wieltjes, 2 wieltjes en een stuur of een fiets. Ik vind het dan ook een wezenlijk kenmerk van urban culture dat iedereen respect heeft voor elkaars disciplines en vaardigheden daarin.”
En die ontwikkeling is niet alleen in Eindhoven zichtbaar; ook wereldwijd lijkt het stuntsteppen aan respect te winnen. Één van de belangrijkste ambassadeurs op dat vlak is Australiër Ryan Williams die te boek staat als één van de beste rijders ter wereld. “En het grappige is dat hij naast het steppen, ook ging bmx’en en daarin dingen liet zien die geen enkele andere bmx’er hem na deed. Zoiets heeft uiteraard impact op het aanzien van stuntsteppen,” aldus Pim. Ook in Nederland, in Eindhoven in het bijzonder, zijn er steeds meer stuntsteppers die op hoog niveau rijden. “Hier zijn Daan Melis, Jesse Bust en Davey Sanders echt heel goede rijders. Als je dat soort gasten bezig ziet, realiseer je je hoe serieus het eigenlijk is. Zij zijn hier ook wekelijks meerdere dagen aan het trainen. Zij leven er echt voor.”
