Sfurr: “Ik hoef geen gekke moshpit, ik wil de mensen raken”
Vier jaar woonde Sfurr in Tilburg, maar nu is hij tijdelijk terug bij zijn ouders in Heeswijk-Dinther. Op de middelbare school in Veghel kwam hij wat jongens tegen die al met rap en producing bezig waren en de crew die toen gevormd werd, groeide uit tot Blind Getekend. Ruim tien jaar timmeren ze nu aan de weg en nog dit jaar mogen we het een en ander aan releases van ze verwachten.
Binnen Blind Getekend staat het nodige te gebeuren: “We hebben onlangs een planning gemaakt voor de releases die dit jaar gaan uitkomen. Iedereen heeft z’n eigen plan, maar we werken veel samen. Er komt nog wel wat aan dit jaar, als alles volgens plan verloopt. We hebben altijd moeite gehad met mixen en masteren maar nu zijn de producers op een level dat ze dat zelf kunnen dus nu is er geen excuus meer.”
Dat Sfurr de derde ronde van de OwnZone Challenge won, is mooi voor de exposure: “Dat is wat wij als groep allemaal nog een beetje missen. Het scheelt dat er nu boys uit de groep op de Herman Brood Academie en de Rockacademie zitten, dus die komen dagelijks in Utrecht en Tilburg. Ik ga ook vaak met ze mee en leg zo ook connecties. Mensen kennen me wel, maar ik denk wel dat het langzamer gaat omdat ik in een boerengat zit.”
De exposure is niet de enige reden dat Sfurr meedeed: “In dit geval is het ook handig dat er een geldprijs bij zit. Ik ben net terug van een wereldreis en ik ben helemaal broke.” Na het afronden van zijn HBO-studie Sociaal Werk heeft hij in een magazijn gewerkt om zijn reis te bekostigen: “Ik wilde naar Azië toe. Ik ben deels Indonesisch en was daar nog nooit geweest. Ik wilde het zien en had nu de kans.”
Zijn reis leverde mooie inzichten op: “Je hoeft niet vast te zitten in je eigen wereldje, er is meer. Even uit de Westerse maatschappij stappen is wel goed geweest voor mij. Ik heb mijn hoofd even op nul kunnen zetten. We hebben hier een heel gehaaste mindset en het is hier heel individualistisch. Daar zorgt de wijk dat ze samen rondkomen, iedereen helpt elkaar. Niet dat je je eigen kontje maar moet redden. En je hebt niet zoveel nodig om gelukkig te zijn. Hier liggen die standaarden veel hoger.”
Dat gemeenschapsgevoel ziet Sfurr gelukkig wel terug in hiphop: “Je moet elkaar wel vooruit helpen, daarvoor is het een community. Zo werd mijn producer afgelopen weekend geconnect door random boys uit Budel. Ze nodigden ons uit om langs te komen en mee naar hun mix en master te kijken. We zijn die kant op gegaan en er is meteen een vibe. Je zit op dezelfde shit, met dezelfde mindstate. Je helpt elkaar en dan kom je het snelste vooruit.”
Ook in zijn muziek speelt het connecten met anderen een belangrijke rol: “Het gaat mij niet om bekendheid. Ik wil die recognition wel krijgen, maar ik heb veel te vertellen. Toen ik begon schreef ik veel depressieve shit. Wat in mijn hoofd zat, schreef ik op. Het was therapie, zelfreflectie. Door muziek kijk ik diep in mezelf. Soms schrijf ik dingen om zelf terug te horen hoe ik over dingen denk.” En daarmee hoopt hij ook de luisteraar te bereiken: “Ik hoef niet perse een gekke moshpit. Als een zaal helemaal stil is en naar mij luistert, vind ik dat ik meer heb bereikt dan wanneer iedereen aan het rondspringen is. Ik wil echt doordringen, ik wil de mensen raken.”
