Jing Wang over Kozen: “Mijn uitgangspunt is het bevorderen van een gezonde community”
Eindhovenaar Jing Wang is danser, organisator van Planet Pop’N én industrieel ontwerper. Hij doet al jaren mee aan battles en zag hoe een jury-oordeel vaak subjectief is en tot frustratie kan leiden bij deelnemende dansers. Hij bouwde een prototype van het jureringssysteem Kozen, waarmee dansers in een battle op eerlijkere wijze kunnen worden beoordeeld.
In 2012 begon Jing samen met Niek Traa aan het prototype: “We zagen in de b-boyscene en in de dansscene dat jureren heel erg subjectief is en daardoor alle kanten opgaat. Er is geen pijl op te trekken. Daardoor komt er heel veel onenigheid in de cultuur en de community. Mensen gaan langzamerhand niet meer meedoen aan battles of er wordt altijd kritiek geleverd op juryleden; het werd chaotisch.”
De Canadese b-boy Dyzee introduceerde tijdens een event in Zuid-Korea het O.U.R. System, maar dit leidde niet tot het gewenste resultaat, stelt Jing: “Niek had al eens met dat systeem gedanst, maar er zitten nog veel haken en ogen aan. Hij was het gewoon niet eens met de uitslag en raakte gefrustreerd. Toen dacht hij: dat kan veel makkelijker.” Niek benaderde Jing met de vraag of hij een aangepast systeem wilde bouwen: “Ik was anderhalf jaar daarvoor afgestudeerd als industrieel ontwerper. Daar deed ik niks mee, want het was moeilijk om aan een baan te komen en mijn danscarrière kwam op gang, dus ik kon daarop teren. Maar mijn handen jeukten wel om iets te doen met waarvoor ik gestudeerd heb.”
Het prototype dat Jing bouwde werd direct ingezet tijdens Breakjunkies, een evenement dat Niek in Area51 organiseerde: “We zagen hoe extreem sterk het effect was van een hele simpele toevoeging: een scorebord. Het digitaliseren van de jurystemmen, maar dan transparant. Dat werd meteen heel populair, we werden overal gevraagd het systeem toe te passen. Ik ben in dat momentum meegegaan en het rustig gaan upgraden.”
“Wat er zo sterk aan het concept was,” blikt Jing terug, “is allereerst dat er nog geen systeem was en op de tweede plaats het toevoegen van de spelregel dat er per ronde gejureerd wordt. Van oudsher werd er alleen aan het einde van de battle, na drie, vier of vijf rondes, een oordeel geveld. Dan zijn de juryleden vergeten wat er in de eerste ronde gebeurde, mensen jureren toch vaak op hun laatste indruk. Daardoor kwam er vaak een scheef oordeel uit. Daarom laten we de juryleden focussen op het moment en na iedere ronde een oordeel geven. Dan kunnen ze ook weer hun volle aandacht aan de volgende ronde besteden.”
Onverwacht had het systeem nog een ander effect: “We hadden voorspeld dat het systeem transparantie zou opleveren en we hadden erop geanticipeerd dat juryleden het uiteindelijk zwaar zouden krijgen omdat de tool voor meer druk zorgt, meer momenten waarop ze hun verantwoordelijkheid moeten nemen. De twee-tegen-twee-battle werd tijdens Breakjunkies als een best of five gespeeld. De eerste battles verliepen normaal, omdat één kant duidelijk beter was. Dan krijg je 1-0, 2-0, 3-0. Je hoeft maar drie van de vijf rondes te pakken om de battle te winnen. De dansers moesten er even aan wennen om na iedere ronde feedback te krijgen, maar daarin vonden ze snel hun draai. Toen kwam er een battle tussen twee opponents die heel erg aan elkaar gewaagd waren. Het werd 1-0, 2-0, maar toen kwam de andere kant terug en werd het 2-1, 2-2 en uiteindelijk won die andere kant met 2-3. Toen ging het dak eraf en dat was totaal onvoorzien. We zagen extreme hype en dat zou er zonder het systeem niet zijn geweest.”
De afgelopen acht jaar is Kozen op een kleine 120 evenementen gebruikt en het systeem wordt nog steeds doorontwikkeld. Jing heeft nieuwe spelregels toegevoegd, een preselectie-tool en methodes om met een livestream te connecten zodat je de scores aan de zijkant van je scherm ziet. Aan de inhoudelijke kant mooie ontwikkelingen dus. Op zakelijk gebied wil Jing nog stappen zetten: “Ik ben productontwerper. Ik ben van de creatieve kant maar businesswise ben ik altijd tekortgeschoten. Ik ben in het momentum meegegaan. Ik heb het product ontwikkeld en op een gegeven moment is de markt aangesloten. Toen ben ik het gaan verkopen, maar het is niet rendabel. Het businessmodel was niet correct. Dat ben ik nu opnieuw aan het opbouwen. Ik ben marktonderzoek aan het doen en aan het kijken hoe ik het in een vorm kan gieten die wel rendabel is. Ik heb uiteindelijk redelijk wat verdiend, maar dat is verwaarloosbaar ten opzichte van de tijd die ik erin heb geïnvesteerd. Ik heb me echt kapotgewerkt. Nu wil ik een volgende slag, met een gezondere insteek.”
Hoewel het zakelijke onderzoek dus in volle gang is, is de visie helder en zal Jing altijd de toegevoegde waarde voor de cultuur bewaken: “Mijn uitgangspunt is het bevorderen een gezonde community. Waar de invoering van Kozen bijdraagt aan een eerlijker oordeel, ligt er ook een verantwoordelijkheid bij de organisaties die het inzetten. Zodra je een kunstvorm in een competitievorm giet, ontstaat er discussie. Maar competitie betekent ook dat je iets kunt vergelijken; het is belangrijk dat een organisatie overeenstemming bereikt in wat de richtlijnen zijn. Waarop gejureerd moet worden, moet door de organisatie of vanuit de cultuur worden opgelegd. Of het moet op een natuurlijke manier ontstaan. Een waterdicht jurysysteem ontwikkelen is moeilijk. En terecht, want competitie stuurt de cultuur ook echt alle kanten op. Ik geloof dat we verder kunnen bouwen aan een verantwoord jureringssysteem, maar daar gaat wel veel trial en error aan vooraf.”
En dat bouwen doet Jing graag gemeenschappelijk: “De community is lange tijd sceptisch geweest over het adopteren van een systeem, maar Kozen kon al snel op acceptatie rekenen omdat wij met een klein verschil werkten ten opzichte van geen systeem. Dat konden mensen behappen en verteren. De cultuur is supergevoelig voor dit soort veranderingen, voor jurering en alles wat de kunstvorm kan aantasten. Voor mij is Kozen dan ook niet alleen de set spelregels, maar een platform. Ik ben aan het aftasten of ik het spelregelgedeelte open source kan aanbieden, om het community-based te maken zodat iedereen zijn steentje bij kan dragen en het een self learning environment wordt. Op visie-niveau is dat waar ik graag naartoe wil, maar open source is weer in contradictie met een gezond bedrijf zijn dus daar ben ik nog niet uit. Maar ik wil in ieder geval iets creëren dat voor de cultuur gezond is en frustraties kan weghalen.”
