Dylamic: “ik ben een trotse Nederlander, maar rappen doe ik liever in het Engels”
Op de beat waarmee MOCEAN de OWNZONE Challenge voor producers won, ging Dylamic er in de categorie artiesten met de eerste prijs vandoor. Met zijn Engelstalige, bij vlagen Mac Milleriaanse flow, wist hij de jury te overtuigen.
De geboren Zoetermeerder, woonachtig in Breda, pakte de pen al vroeg op: “Ik ben begonnen met dichten toen ik jong was, en dat is eigenlijk een beetje naar rap toegegaan. Ik heb wat Nederlandse teksten geschreven, maar ik luisterde zelf meer naar Engelse rappers: Mac Miller, Earl Sweatshirt, Hopsin, Schoolboy Q en uiteraard Eminem. Dat zijn wel echt artiesten die ik geweldig vind. Ik heb altijd meer interesse gehad voor Amerikaans en ik heb er best wel veel moeite voor gedaan om redelijk accentloos te rappen in het Engels. Ik vind Nederlands een mooie taal en ik ben een trotse Nederlander, maar rappen doe ik liever in het Engels.”
Op Spotify zijn al de nodige tracks te vinden, maar Dylamics ambitie is groter: “Kijk, ik zie mezelf sowieso als artiest, want ik heb muziek online staan. Als mensen vragen of ik kan rappen, dan rap ik. Ik heb vertrouwen in mijn eigen kunnen. Dus dat is er allemaal wel. Maar ja, professioneel is toch wel echt dat je je brood ermee kan verdienen. Op zijn minst. Mijn dromen zijn groot. Ik wil op een gegeven moment naar New York toe en daar proberen een label binnen te komen. Mensen ontmoeten die me verder kunnen helpen. In New York zitten alle labels waarin ik geïnteresseerd ben. Veel artiesten die ik tof vind, komen daar vandaan. Helaas ben ik er nooit geweest, en ik ken het natuurlijk alleen maar van films, maar het is de birthplace van hiphop. Ik ken mijn history en ik ben gewoon een liefhebber. Ik wil sowieso nog een keer naar de Bronx zijn geweest om te zien waar het allemaal begon. En boven alles wil ik naar New York om te laten zien dat een Europeaan ook mee kan doen.”
Afgelopen maand bracht Dylamic de track Hoodie Up uit, in eigen beheer: “Ik heb een tijdje bij SR3 Music onder contract gestaan, maar ik had er meer van verwacht. Het moest vooral vanuit mij komen en toen dacht ik: dan kan ik het zelf ook wel. Ik hoop dat er betere labels zijn.” Over zijn verwachtingen van een label, is hij helder: “Connecties. Ik wil dat ze me connecten met een producer die het echt ziet zitten om veel muziek te maken en ook veel verschillende dingen wil proberen. En tijd om op te nemen in een professionele studio.” Toch heeft Dylamic zelf inmiddels ook al de nodige connecties met producers gelegd: “Voor Can’t Stop That Train heb ik gewerkt met Frietboer. Veel van mijn tracks zijn geproduceerd door Leslie White, van Headroom Studio’s. En Mirrors is geproduceerd door Drowzee, mijn neef.” Daarnaast zit er een EP met een producer-duo uit de UK in de pijpleiding: “Daar ben ik nog mee bezig. Ik ben heel erg kieskeurig als het gaat om muziek. En ik ben heel erg perfectionistisch. Dat zit me soms ook een beetje in de weg, want soms moet ik het gewoon loslaten en het uitbrengen.”
